Bloedmaan

De zee is spiegelglad, we kijken staande op het strand
Het maanlicht maakt een streep over het rimpelloze water
Je zegt: dat is een pad, een pad dat voert naar wat komt later
Het heeft me in zijn greep en lokt naar het beloofde land

Met je blote voeten stap je op het maanlichtpad
maar je keert na honderd meter en loopt weer naar het zand
Ze willen me niet hebben, zeg je kalm en nonchalant
Een beetje beeft je stem en je wangen lijken nat

Nu de maan verduisterd is staan wij weer op het strand
De bloedmaan kleurt het maanlichtpad, het pad staat nu in brand
Je stapt alweer het water op en loopt het hele pad

Koud van angst bel ik de kustwacht en maak een hoop theater
De reddingsboot verbrijzelt pad en kalmte van het water
Zoals bedoeld. Want als je terugkwam, weet ik niet als wat