Het pad dat ik een paar jaar geleden betrad
en dat langs grazige weiden en klaterende
beekjes voerde onder een zon in een blauwe
hemel
is langzaam verworden tot een smal beijsd rotspad
langs afgronden en tussen hoge koude bergen
en de nacht is in aantocht.
Van tussen de rotsspleten loeren vijandige
ogen naar me - maar ik weet: dat zijn slechts
mijn eigen demonen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten