vrijdag 15 februari 2013

Luister

"Het is een oud huis, en oude huizen hebben geheimen."

Angelo keek zelfvoldaan. We waren op zijn house warming party, al heette dat toen nog niet zo. Het was eind september, mooi weer, en we zaten op het grasveld achter het nieuwe oude huis van Angelo. Wij: dat waren Angelo, John en ik. Zijn dochtertje hing een beetje om ons heen.
"Dit huis - of eigenlijk is het een oude boerderij - is ouder dan hij lijkt. Op de gevelsteen staat dat hij van 1788 is, maar die is geplaatst bij de herbouw na een brand. Het grootste deel is veel ouder, misschien wel middeleeuws!"
Had ik al verteld dat Angelo een beetje een praatjesmaker was? Een snoever? Dat was hij, maar wij - zijn vrienden - vergaven hem dat graag. Zijn snoeverijen waren erg vermakelijk. En hij had redenen om tevreden te zijn: hij had een prachtig gelegen, karakteristiek huis op de kop getikt. En voor een koopje. Het echtpaar dat hem hiervoor bewoonde had hem voor ver onder de marktwaarde verkocht, omdat ze na de verdwijning van hun kind er snel weg wilden.
"Heb je gemerkt dat het huis op een verhoging, een heuveltje is gebouwd? Dat is van voor de rivierdijken, toen je hier af en toe natte voeten kreeg."
John en ik keken elkaar even aan. Het waterloopje hier in de buurt kon je met geen mogelijkheid een rivier noemen.
"Maria, ga eens spelen! Niet zo bij de grote mensen rondhangen." Maria, net negen, ging gehoorzaam weg. Angelo had een Italiaanse moeder (een uitgetreden non) en had zijn dochter naar haar vernoemd.
"Omdat het huis en erf hoger liggen, hebben ze de waterput een stuk dieper moeten slaan, om nog bij het grondwater te kunnen. Kijk die put! Die is misschien wel ouder dan het huis!"
De put zag er inderdaad oud uit. Niet alleen verweerd - het takelmechanisme was allang vergaan, als het er al ooit geweest was - maar de stenen zelf zagen er oud uit. Grove, onregelmatige natuursteen, zwart uitgeslagen, en meer gestapeld dan gevoegd.
"Maria! Niet zo dicht bij die put spelen!" Angelo verontschuldigde zich. "Ik heb het idee dat er stenen los liggen, dat er een uit zou kunnen vallen. Ik wil niet dat ze zich bezeert."
"De oude mensen in het dorp vertellen verhalen over dit heuveltje. Rare verhalen" mijmerde John.
"Bah. Bakerpraatjes," mopperde Angelo. Hij hield er niet van dat men iets verkeerds over zijn aanwinst zei.
Maria riep opgewonden. "Papa! Er komt geluid uit die put." Ze kreeg altijd een beetje een piepstemmetje als ze zich opwond.
"Dat zal de wind zijn, kind. Niet te dichtbij." Angelo wendde zich weer tot ons. "Maar inderdaad, het verhaal gaat... Deze verhoging, dit heuveltje, dit huis zou vervloekt zijn. Rare lichten in de nacht, vreemde geluiden, raadselachtige verdwijningen, de hele rataplan. Onzin natuurlijk. Bijgelovige oude lui."
Maria kwam aanhuppelen.
"Papa! Er komt echt geluid uit de put! Het lijken wel stemmen!"
"Ja hoor, kindje. Ga maar fijn spelen," antwoordde Angelo verstrooid. Tegen ons: "Misschien hoort ze het water. Nee, dat kan niet, de put staat al jaren droog."
"Sommigen zeggen dat hier een poort naar de hel is." zei John.
"Ja, dat zeggen ze," snoof Angelo. "Ze zeggen zoveel. Hee, jullie staan droog!" en hij liep naar binnen om nieuw bier uit de koelkast te halen.
John en ik zwegen en keken rond. Het was echt een mooi huis en een mooie plek. De knoestige bomen begonnen al flink blad te verliezen, en zouden in het donker waarschijnlijk vrij sinistere silhouetten vormen. Maria had van het afgevallen blad een hoopje gemaakt op de kale grond tegen de put aan. Ze zat daar met haar blote knieën op als op een kussentje, terwijl ze over de rand van de put leunde. Die was best laag, realiseerden we ons toen.
Angelo kwam terug met het bier. John nam en aan en stond op. Onder het mompelen van iets over 'benen strekken' slenterde hij weg.
"Poort naar de hel," schamperde Angelo, na een korte mijmering. "Een oude boerderij! Als hier nu een oud klooster was vol afvallige monniken, of als hier een bloedige moord was gepleegd... Nee. Bakerpraatjes. Hoe zou hier een poort naar de hel geopend moeten zijn?"
"Misschien hebben ze een put te diep geslagen," merkte John droog op. Hij kwam net teruglopen van de put, waar hij met Maria had gebabbeld. "Die put is echt diep, weet je dat? Ik kan de bodem niet zien. Nu is hij natuurlijk wel donker. En je moet de stenen misschien wel voegen. De wind speelt er raar doorheen. Het lijkt echt of er stemmen uit de put komen. "
Dat was vreemd. Het was een mooie, windstille dag.
"Het zou wat," bromde Angelo, die duidelijk dacht dat hij in de maling werd genomen.
John haalde zijn schouders op. "Misschien moet je wel een deksel op dat ding maken. Hij is gevaarlijk laag."
We spraken even over de beste manier om dat aan te pakken, tot Maria aan kwam rennen, een beetje overstuur.
"Papa! Ze roepen me! Ze willen dat ik ze help!"
"Hè? Wie?" vroeg haar vader.
"De stemmen uit de put!" piepstemde ze.
Angelo werd driftig. "Dat is onzin. Er zijn daar geen stemmen. En jij zou niet zo dichtbij komen! Hop, ga ergens anders spelen!"
Maria vertrok, een beetje stuurs. Wij praatten nog verder, over het huis, het heuveltje, over het watertje dat vroeger een echte rivier moest zijn geweest, over de kale plek rond de put waar niets groeide, de rest van het gazon waar teveel groeide (vooral onkruid), en over hoe heerlijk afgelegen het hier was.
Voor we het doorhadden was de schemering al bijna overgegaan in donker, en we namen afscheid.
"Maria! Maria, kom je even gedag zeggen?" Angelo riep nog een paar keer, en liep even het huis rond terwijl wij onze jassen pakten en wat van de flessen opruimden.
"Bah, die is verderop aan het spelen," mopperde Angelo, toen hij zonder haar terugkwam.
"Nu het zo goed als donker is?" vroeg ik.
"Of ze zit ergens binnen," antwoordde Angelo. "Ik vind haar zo wel."
We namen afscheid en liepen naar onze auto's terwijl Angelo verder opruimde. We kwamen langs de put en verdomd, als je goed luisterde leek het net of er stemmen uit opstegen. Smekende stemmen - eentje piepte een beetje. De wind moest rare dingen doen tussen die stenen, ook al was er geen wind.
We reden naar huis.
Ook Angelo verkocht het huis voor veel te weinig geld.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten