zaterdag 26 juli 2014

Dorst

Ik fietste vandaag een eindje langs de oude Maas.

Het was - hier - nog warm. Onderweg stopte ik bij een picknickplek om wat te drinken van het flesje water dat ik bij me had.

Aan de tafel gezeten keek ik uit over een kleine plas, omzoomd door bomen. Bijna de hele waterspiegel was met kroos bedekt. Best een idyllisch tafereeltje.

Na een minuut of wat komt er plots beroering in het water. Dan steekt er een hoofd omhoog door het kroos. Een man waadt het water uit, richting de tafel waar ik zit. Hij is helemaal met kroos bedekt. Hij blijft even staan om uit te druipen, dan neemt hij naast me plaats, wijst op mijn waterflesje en vraagt:
"Mag ik?"
Ietwat verbouwereerd steek ik hem de fles toe. Hij drinkt het flesje half leeg en geeft hem dan weer terug.
"Warm hè?" vraagt hij.
Ik knik bevestigend.
"Ik denk dat we onweer krijgen," voegt hij eraan toe.
Weer weet ik daar niet veel op te zeggen.

We zitten zo nog een minuut of vijf, zwijgend. Dan zegt hij:
"Kom, ik moest maar weer eens gaan."
Hij staat op, groet nog eens vriendelijk, en loopt het water weer in. Al snel is hij weer helemaal onder de waterspiegel verdwenen. Het water rimpelt nog even, en is dan weer stil.

Ik dronk de rest van het water op en fietste verder.

Dat heb je soms, van die kleine onbetekenende gebeurtenissen die toch ergens blijven knagen. Maar ik weet nu weer wat me dwars zat: Hij had een pak aan. Geen duikpak, maar gewoon driedelig.

Zonde om dat nat te laten worden.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten