Vol van monsters is de nacht
Schuilgaand in het aardedonker
Verraden slechts door tandgeflonker
en zacht geristel van hun vacht
Misschien heb ik te lang gewacht
en van de port te veel gedronken
Want, nog niet in slaap verzonken
heb ik plots aan jou gedacht
Toen kwamen ze uit hun spelonken
Spijt en twijfels opgebracht
in al die tijd nog niet geslonken
Nu lig ik wakker en ik tracht
te vergeten hoe je tranen blonken
en smacht opnieuw naar hoe je lacht
Geen opmerkingen:
Een reactie posten